WSPÓLNOTA. Wyjątkowa przestrzeń
19-21 listopada 2015 na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie
SŁUCHA, ROZMAWIA, PROPONUJE
NICZEGO NIE PRZESĄDZA
W tegorocznym ósmym już zalewie myśli pragniemy kontynuować refleksję nad wyzwaniami stojącymi przed edukacją, która miałaby podążać w kierunku wychowania młodego pokolenia do życia w społeczeństwie głęboko ludzkim. Przed rokiem zajęliśmy się pięknym umysłem wskazując na potrzebę poszerzenia myślenia w ramach logiki dwuwartościowej „albo-albo” o myślenie paradoksalne „zarówno-jak”. Tylko w ten sposób będziemy zdolni uwalniać umysł od skłonności do fundamentalizmu, czynić siebie gotowym do dialogu z odmiennością, być otwartym również na wymiar tajemnicy życia. W tym roku pragniemy zwrócić Państwa uwagę na wspólnotę jako drugi istotny filar przyszłościowej edukacji i zarazem kluczowy fundament życia społecznego. Zdajemy sobie jednocześnie sprawę, że klucz do edukacji znajduje się poza nią samą i jest zależny od sposobu uprawiania kultury, religii, polityki …
Żyjemy w społeczeństwie, które wymusza na nas branie udziału w wyścigach po … wygodniejsze życie. Płacimy wysoką cenę: zanikają między nami relacje wspólnotowe, solidarność. Jednocześnie każdy z nas tęskni za byciem razem, bliskością, przyjacielską wspólnotą. Zdążyliśmy się przyzwyczaić do swoich przekonań, upodobań i wygód na tyle, że trudno nam znosić czyjąś odmienność na stałe obok siebie… bez uciekania się do irytacji czy dominacji. Akces do wspólnoty kojarzymy często wyłącznie z uszczerbkiem dla osobistej wolności, a przecież pozostajemy na co dzień w związkach małżeńskich, rodzinnych…. Brakuje nam najczęściej sensownego zwierciadła w którym moglibyśmy przeglądać nasze stany zachowań, odczuć, pragnień i uprzedzeń, by uwierzyć w sens wspólnego tkania więzi wspólnotowych .
Czy człowiek w pojedynkę może sobie pomóc? Wspólnota wydaje się naturalną przestrzenią do odkrywania naszego prawdziwego „ja”! Ale jaka wspólnota? Na czym oparta? Czy nasze domy stanowią jeszcze rodzinne wspólnoty? Kiedy wspólnota zyskuje miano autentycznej? Z jakimi obawami wstępujemy do wspólnoty?
W jakim punkcie znalazło się polskie społeczeństwo po 25 latach ustrojowej przebudowy? Od czego najlepiej zacząć tkanie w grupach sąsiedzkich, religijnych, zawodowych, przyjacielskich zrębów wspólnoty? Może nie jest jeszcze za późno na to, by w oparciu o szkolną klasę, drużynę czy chór kształtować podstawy wspólnoty z poczuciem nieodzowności współdziałania, bycia razem?
Wracamy więc do wspólnoty, by dokładniej przyjrzeć się kondycji naszego społeczeństwa.
Arkadiusz Więcko – pomysłodawca i koordynator SZM z ramienia Organizatora – Fundacji JANDRZEJÓWKA
dr hab.Iwona Jazukiewicz US – prowadząca sympozjum