Zespół Piosenki Naiwnej – swój początek wziął prawie przed 30.laty na gruncie szczecińskiej wspólnoty „Wiara i Światło”. Osoby niepełnosprawne intelektualnie i ich przyjaciele kochali śpiewać pod byle pretekstem. Głębokie relacje między nimi sprawiły, że nie miało znaczenia kto śpiewa „ładnie”, a kto „brzydko”. Z czasem przyjaciele zaczęli odkrywać wartość tego śpiewania polegającą na wyzwalaniu nieskrępowanych emocji, przeżywania muzycznej komunii poza kanonem estetycznym– zapragnęli się tym podzielić publicznie. Od czasu debiutanckiego koncertu „Po tamtej stronie” w klubie 13 Muz w 2005 roku zespół wkroczył na drogę publicznych występów zarezerwowaną zwyczajowo „dla talentów”. Aby uniknąć porównań z kimkolwiek grupa tworzy i wykonuje prawie wyłącznie własne piosenki. Specyfiką muzykowania w zespole jest podążanie za tempem śpiewania i rodzącymi się spontanicznie emocjami solistów, wspólne przebywanie w przestrzeni muzycznej. Grupa wykonuje własne piosenki korespondujące z życiem solistów poruszajac się w klimatach bossa novy i okolic.
„/…/Zespół Piosenki Naiwnej wymyka się poza definicje. I jest to wymykanie się zarówno poza definicję sztuki jak i terapii czy integracji, przy czym chyba Zespół Piosenki Naiwnej jest esencją tego wszystkiego. Jest to także wzór do naśladowania dla wszystkich, którzy próbują wdrażać terapię przez sztukę. Jeden z wyjątków na polskim gruncie, kiedy opiekunowie – artyści pełnosprawni nie próbują zmuszać „słabych” solistów do odegrania wyobrażeń „silnych” na temat swoich odczuć świata niepełnosprawnych, a raczej wsłuchują się w ich odczucia i wyobrażenia nadając temu jedynie prawdziwie artystyczną formę. To zaowocowało autentycznym podziwem Sali, a nie pobłażliwością. Ani przez moment, nie było wątpliwości, że zarówno solistki jak i muzycy niepełnosprawni są sobą, a ich radość jest autentyczna. Przy tym odbiorcy otrzymywali sztukę bez wątpienia również formalnie bardzo wysokich lotów /…/”- Fragm.recenzji red. Axera Mikołajczyka z koncertu z udziałem ZPN , Zelowskich Dzwonków i Stanisława Soyki towarzyszącego Zjazdowi Gnieźnieńskiemu „Europa obywatelska” ` 2012
l Kiedy w lutym 2005 roku soliści niepełnosprawni intelektualnie dali swój pierwszy publiczny koncert dla przyjaciół ze szczecińskich wspólnot „Wiara i Światło” w wynajętej sali Klubu 13Muz, promując wydanie płyty nagranej w zaimprowizowanym domowym studio Irka Leciejewskiego, szczecińskiego gitarzysty w stylu bossa novy, nikt nie przypuszczał, że będzie to przełomowy moment. Dochód z koncertu i płyt-cegiełek artyści przeznaczyli na …remont dachu domu wspólnotowego w Starych Łysogórkach. Zaraz po koncercie dziewczyny solistki: Grażynka i Iwonka pytały: kiedy następny koncert? Nie było odwrotu… W 2006 r. już pod nazwą: ZPN zespół nagrał w wynajętym studio swoją pierwszą, w pełni autorską płytę „Mam dużo czasu”. Potem do zespołu dołączyli: Ola, Krzyś i Mateusz.
Od tamtej pory zespół koncertował u boku: Klanu Pospieszalskich, podejmował na scenie m.in. Elżbietę Adamiak, Jacka Kleyffa, Ryszarda Leoszewskiego, Elżbietę Wojnowską, Jana Pietrzaka w cyklu koncertów towarzyszących sympozjom w ramach Szczecińskiego Zalewu Myśli organizowanym od 2008roku na szczecińskim Zamku Książąt Pomorskich przez Fundację Dom Rodzinny w Łysogórkach- mecenasa zespołu. Zespół Piosenki Naiwnej dał też niezapomniany koncert z udziałem Stanisława Soyki podczas kolejnego Zjazdu Gnieźnieńskiego w 2012r w Gnieźnie. Zespół wystąpił w 2011 roku jako gość podczas sympozjum zorganizowanego w Lobetal pod Berlinem przez Niemieckie Towarzystwo Muzykoterapeutów. strzega
Opiekunem zespołu jest Arkadiusz Więcko – gitarzysta- amator, autor piosenek, pomysłodawca cyklicznych sympozjów w ramach Szczecińskiego Zalewu Myśli na Zamku Ks.Pomorskich, którym towarzyszą koncerty na zamku z cyklu Zespół Piosenki Naiwnej i jego goście. Niebagatelną rolę odgrywa w zespole Marek Dorożyński-skrzypek, przyjaciel solistów , który okrasza akompaniament autorskimi „smaczkami”. Z zespołem współpracują profesjonalni szczecińscy muzycy: Marcin Pepe Olkowski – trębacz, Rafał Krzanowski – instr.perkusyjne. Występy publiczne stanowią wyjatkową okazję do zapoznania publiczności z niepowtarzalną wrażliwością, darem autentyzmu osób niepełnosprawnych intelektualnie. To rodzaj unikalnego, scenicznego manifestu – tęsknoty za spotkaniem silniejszych ze słabszymi w duchu braterstwa, komunii, a nie ambicjonalnych wyścigów po laury i sławę.NSkład Zespołu Piosenki Naiwnej:ajsi
Soliści: Iwona Dzik – śpiew,
Ola Jokusz – śpiew,
Grażyna Rosik – śpiew,
Krzysztof Garbarski – harmonijka ustna, tamburino
Mateusz Chamera – djembe
Zespół akompaniujący:
Marek Dorożyński – skrzypce
Arkadiusz Więcko – gitara e-klasyczna, głos
gościnnie:
Marcin Pepe-Olkowski – trąbka
Rafał Krzanowski – instrumenty perkusyjne
i in.
Absichtserklärung
Das Ensemble „Zespół Piosenki Naiwnej” (Ensemble naive Chansons) stammt aus Stettin und besteht aus Solisten mit geistiger Behinderung: Ola, Iwon und Grażyna: Gesang, Mateusz: Djembe, Krzysztof: Mundharmonika, Ola: Tankdrum, Aga: Triangel, sowie aus nichtbehinderten Begleitern: Arek: klassische E-Gitarre und Gesang, Marek: Geige; Oskar: Ukulele, Kszystzof: Klarinette und Marcin: Trompete. Das Ensemble befaßt sich mit den Musikrichtungen Bossa nova und Country-Folk und stellt in der Regel eigene Lieder vor, die deshalb niemand mit dem „Original” vergleichen kann und die außerdem besser der Lebenswirklichkeit der Solisten entsprechen.
Das Ensemble wurde nicht in Hinblick auf sein künstlerisches Talent ausgewählt. Es knüpft an Freundschaften an und baut auf der Gemeinschaft auf, die durch das gemeinsame Musizieren entsteht. Seine Mitglieder kennen einander seit mehr als zwanzig Jahren und treffen sich regelmäßig in der internationalen Gemeinschaft der Bewegung „Foi et lumière” (Glauben und Licht). Die Lieder sind so ausgewählt und arrangiert, daß jeder der Mitwirkenden sie darbieten und sich gut dabei fühlen kann. Es passiert also nicht, daß zB. Ola irgendwelche Lieder nur deshalb übernimmt, weil sie sie am besten und „schönsten” singt, – für einige ist das schwer zu verstehen. Auch kommt es vor, daß wir den Liedern eine dritte Strophe hinzufügen, oder daß wir den Refrain auf verschiedene Sänger aufteilen. Es kommt uns darauf an, daß unsere Darbietungen nicht nur „schön” sind, sondern auch „wahrhaftig, energetisch und gemeinsam”.
Das Ensemble tritt seit dem Jahr 2005 öffentlich auf. Es hat seitdem die CD „Mam dużo czasu” (Ich habe viel Zeit) aufgenommen und eine Reihe von Platten von Live-Konzerten auf dem Stettiner Schloß. Das Ensemble hat Erfahrungen mit Konzerten unter Mitwirkung professioneller Künstler. Es ist in den Jahren zwischen 2008 und 2016 vielfach im Stettiner Schloß aufgetreten als Gastgeber des Begleitkonzerts der Initiative „Szczeciński Zalew Myśli”, außerdem mit Konzerten in Schulen und in verschiedenen Orten in Stettin im Projekt „Piosenkowa sjesta” (Lied-Siesta).
Außerhalb von Stettin ist es z.B. in Gnesen beim Begleitkonzert zum „X. Gnesener Kongreß” (Gesamtpolnischer Katholikenkongreß) aufgetreten, und im Ausland u.a. in Lobetal bei Berlin als Gast auf einem Symposium von Musiktherapeuten in der Evangelischen Kirche, oder in St. Petersburg auf einem Konzert der Fiodorowska-Kirche. Zuletzt hat das Ensemble eine Video-CD mit einer Widmung zugunsten des „Civil march for Aleppo” und der verletzten Zivilisten in Aleppo aufgenommen. Geleitet wird es vom pensionierten Mathematiklehrer und Sozialaktivisten Arek Więcko, arekwiecko@op.pl