Z wykształcenia nauczycielka, z zamiłowania malarka, nie z wyboru: bezrobotna. Po śmierci matki, opiekowała się swoim niepełnosprawnym bratem Jarkiem.
W młodzieńczych latach zamieszkiwała w polskich Tatrach ucząc Cyganów w Czarnej Górze. Tam też zaczęła samoucznie malować swoje pierwsze prace. Rozmiłowana w przyrodzie wyciągała ręce do Boga by pomógł jej poprowadzić we właściwy sposób pędzel. Większość prac pochodzi z tego właśnie okresu.
Po powrocie do Szczecina stała się uczestniczką wspólnoty międzynarodowego ruchu „Wiara i Światło” skupiającego osoby z niepełnosprawnością intelektualną, ich rodziny i przyjaciół. Przez ostatnie 10 lat życia sprawowała u boku swojego brata Jarka rolę wychowawczyni na wakacyjnych półkoloniach dla osób z niepełnosprawnością intelektualną na Wzgórzu Hetmańskim w Szczecinie. Pod koniec swego życia ukoronowaniem jej poszukiwań żywego Boga stało się uczestnictwo w Zborze Zielonoświątkowym.
